Hoogtepunten 2017, laatste deel

Internationale optocht over de Assietta kamroute

Na onze uitstapjes rond Saluzzo en Sampeyre verhuizen we noordwaarts. Thomas en Tom om een tweede speeltuin te gaan berijden, ikzelf om mijn thuisreis iets korter te maken. Onze nieuwe sympathieke hoteluitbaters zijn Bruno en Paola, Claudia en Marco. Zij baten Hotel Europe in Bardonnecchia uit. We logeerden hier meermaals met onze GS Academy. Hotel Europa ligt perfect in de Susavallei tussen wereldberoemde sjotterpistes zoals Monte Jafferau (2800 m) Pointe Sommeiller (3050 m) en de Assietta kamroute. De Assietta kan je vanuit Susa beklimmen naar Colle delle Finnestre (2176 m) om ongeveer 40 kilometer verderop pas terug onder de 2000 hoogtemeters te duiken richting Sestriere.

Ik reed de route mogelijk al 20 keer maar ze blijft me elke keer boeien en verrassen. Het is pas als je aan het einde van de route bent, dat je kan zeggen dat alle hindernissen overkomelijk waren... Als ik in de Susa vallei verblijf spreek ik ook altijd één dag af met Renzo en Ferruccio, de Italiaanse motorrijders die ik ondertussen al 10 jaar ken. Vandaag maken we er een internationale meeting van op de Assietta route. Mijn Italiaanse vrienden hebben een ervaring waar ik onmogelijk aan kan tippen. Zij wonen dan ook in de speeltuin waar ik maximaal één tot drie weken per jaar van kan proeven.
We treffen elkaar boven op Colle delle Finnestre met koffiekoeken en happy faces. Korte voorstellingen en vervolgens op pad. Tom heeft deze route nog nooit gereden maar Thomas al meer dan een paar keer. Renzo en Ferruccio kunnen hier 4-5 maanden lang alle dagen over rijden. Tom en Thomas willen misschien af en toe sneller rijden maar genieten nu mogelijk iets meer van de uitzichten. Ik blijf af en toe achter om foto's te nemen en sluit dan op mijn eigen tempo opnieuw aan.

Eén gemeenschappelijke element op al m'n Alpenroutes: zorg voor eten en drinken voor onderweg. Thomas en Tom kennen die regel van de Academies. Renzo en Ferruccio zijn ook altijd goed voorbereid. Vandaag verrast Renzo me met zijn stop bij een schapenstal. Zo lijkt het toch. De mist hangt dreigend rond de houten chalet, ik zie geen licht en geen voertuigen ernaast. Renzo is ervan overtuigd dat we hier kunnen eten en stapt binnen. Er blijkt inderdaad twee man aanwezig te zijn en Renzo vraagt (zoals het hoort in de bergen) "Kunnen wij iets eten en wat zou dat dan zijn?" De antwoorden zijn "Ja" en "pollenta"
We zetten ons en laten ons verrassen door het interieur, de sfeer en uiteindelijk de geweldige maaltijd. Ik pols even bij Thomas en Tom of ze deze berghut en bijhorende maaltijd OK vinden? Gelukkig wel.

Na een zeer aangename verblijf in deze berghut maken we ons op om de rest van de route te rijden. Door het raam zie ik nog twee motorrijders aankomen, duidelijk mannen die hier regelmatig rondrijden. Aangepaste motoren en endurokledij. De eerste rijder herken ik, Corrado Capra, de organisator van de Hard Alpi Tour. Ferruccio kent Corrado persoonlijk, zelf sprak ik enkele woorden met hem in 2015, bij onze deelname aan de HAT. Corrado is zeer verrast om hier drie Belgen te ontmoeten. In de mist, in september en halverwege de Assietta. Gelukkig kunnen Renzo en Ferruccio iets toelichten rond die drie Belgen op zware GS-en.

Op het einde van kamroute dalen we af naar Sestriere. Geen gezellig dorpje maar je kan er natuurlijk koffie krijgen. We genieten van de koffie en de aangename temperatuur van 18 graden. 's Ochtends had ik Thomas en Tom verwittigd dat onze Italiaanse vrienden er meestal voor kiezen huiswaarts te rijden via dezelfde route. Als Renzo dit voorstelt stemmen wij Belgen dan ook in. Wat we echter niet verwachtten was dat Renzo de volledige route rijdt zonder één pauze. Ik hing opnieuw achteraan omdat ik wel eens stop om een fototje te nemen. Tot ik besef dat zij effectief steeds verder en verder verwijderd zijn. Op het moment dat ik m'n camera opberg en de achtervolging inzet besef ik het ten volle. Renzo neemt geen pauze en ik rij mogelijk 20 - 30 minuten zonder visueel contact. Op een route waar je moeiteloos enkele kilometers ver kan kijken was dit toch wel verrassend...Thomas had gelukkig ook al gemerkt dat ik niet meer in het vizier zat

We nemen 's avonds afscheid van Renzo en Ferruccio en wij drie Belgen hebben weer een hele berg mooie herinneringen extra vergaard. Thomas en Tom helpen me nog even om mijn motor op de trailer te zetten. Goed vastgesjord en klaar voor de terugreis naar Antwerpen van ongeveer 1000 Km. 's Avonds nog een laatste avondmaal samen en de volgende ochtend om 4 Hr vertrek ik.
Het was weer meer dan de moeite waard. Dank aan de Berg goden dat zij ons goedgezind waren ;-)

Big Mike

Ga één pagina terug
Overzicht: Alpen 2017 blz 1 , 2 , 3 , 4 , 5 , 6

Who is Big Mike?	Een kleine toelichting over mezelf.
Sitemap	Reisroute door m'n site.
Nieuws	Laatste aanpassing: najaar 2020
	Copyright Big Mike Belgium : Gebruik van foto's of het plaatsen van een link naar deze site; enkel na schriftelijke toestemming !