Hoogtepunten 2017, deel 1
Met de nodige trots verscheen dit reisverslag in MotoPlus Nr 16 / 2020

Kan je ooit te veel vrienden hebben?

September 2017 ging ik nog eens door Piëmonte cruisen. M'n eerste plan was een soloreis, onbezorgd, vogelvrij. Maar dan had ik m'n plannen voor mezelf moeten houden. Ik had teveel vrienden verteld van m'n plannen en enkelen hadden zichzelf uitgenodigd. De beste vrienden, dus m'n bezwaar was slechts symbolisch. We hadden zelfs concreet afgesproken in Hotel Antico Podero Propano te Saluzzo. Een zeer aangename en vertrouwde thuisbasis.
Ter voorbereiding had ik de maanden voordien m'n stafkaarten met fluo-stiften bewerkt.

In 2003 reed ik voor de eerste keer de Varaita Maira kamroute, ter plaatse bekend als "strada dei canonni". Mijn klasssieke toegang tot de V-M route is via Santuario di Valmala of Colle di Sampeyre.
Ik herinner me dat ik die eerste keer het begin van de route niet onmiddellijk vond. Ik kwam in een banale weide terechtkwam en maakte rechtsomkeer. Uiteindelijk vond ik toen wel de juiste route, met m'n eerste GS een 1100 uit 1994.

Vandaag zoek ik met Veerle, Hans en Koen naar die aanloop die ik daarna nooit meer gebruikte vanuit Rossanna of Lemma.
Onze zoektocht is alleszins verfrissend. We rijden rustige schaduwrijke zandpaden door bossen en vinden effectief de aansluiting op V-M route. Vanzelfsprekend dat we die even rijden. Grappig hoe de prioriteiten vandaag anders liggen dan toen.
De Varaita-Maira is meestal behoorlijk makkelijk van Colle della Ciabra tot Colle Bironne (west naar oost). Na een stop op Colle Birrone, aan het bankje met kruisbeeld en logboek komt er echter een heel pittige klim tot aan Colle Rastcias. Hier passeert de kamroute van noordflank naar zuidflank.
Je rijdt vanaf hier met de Maira vallei onder je. De weg blijft behoorlijk vlak maar er zijn meerdere plekken waar de bergflank regelmatig over de weg schuift. Op die plekken moet je over een tapijt van losliggende stenen, kijktechniek, gewicht naar acher en je stuur niet te krampachtig vasthouden! En een portie geluk.

Maar wat een voldoening als je één of twee uur later de route afrondt en opnieuw asfalt vindt bovenop Colle di Sampeyre. Drie keuzes hier.
Zuidwaarts richting Vallone d'Elva, maar die is de afgelopen jaren al meermaals afgesloten geweest.
Noordwaarts de afdaling over asfalt naar Sampeyre. Bizar genoeg was deze route in 2017 ook afgesloten. Maar specifiek alleen voor tweewielers ?? Omdat het wegdek slecht is, is er voor tweewielers een groter gevaar om te vallen. Zoniet voor auto's. Wat de plaatselijke wertgeving niet beseft is dat veel avontuurlijke motorrijders deze route gebruiken om op de Varaita Maira route uit te komen. Kafka
Een derde mogelijkheid hier is het verlengde van de route volgen, oostwaarts. Naar Punta Bicocca. Een doodlopende stuk waar je op het einde een fantastisch zicht op de immer aanwezige Monte Viso hebt.

Het bekende vlakke westelijke deel van Varaita Maira Het bekende vlakke westelijke deel van Varaita Maira Colle Birrone. Pauze en mentaal voorbereiden op de pittige klim naar Rasticas

Veerle in volle concentratie tussen Birrone en Rastcias Hier zie je de stukken labiele bergflank. Klaar om over de weg te schuiven. Veerle volgt. Altijd en overal!!!

Foto's van vorige passages over de Varaita Maira kamroute: stenentapijt, pittige bochten en Punta Bicocca

Varaita Maira kamroute. Dit soort bochten kan zeer verrassend zijn voor niet ervaren off road motorrijders Varaita Maira kamroute. Eén constante zijn de passages waar het wegdek bestaat uit vuistgrote losliggende stenen. Concentratie vereist! Gelukkig legde ik ooit een handschoen neer om aan te tonen hoe groot die losliggende stenen wel zijn... Een onvergetelijk aanzicht op Punta Bicocca

Lees verder
Overzicht: Alpen 2017 blz 1 , 2 , 3 , 4 , 5 , 6

Who is Big Mike? Een kleine toelichting over mezelf.
Sitemap Reisroute door m'n site.
Nieuws Laatste aanpassing: najaar 2020
Copyright Big Mike Belgium : Gebruik van foto's of het plaatsen van een link naar deze site; enkel na schriftelijke toestemming !