Hoogtepunten 2017, deel 4

Badalucco, Rezzo, Borgomaro, Pieve di Teco, Ponte di Nava, Calizzano, Melogna, Valcasotto, Corsagliola en Corsaglia, Bossea, Revelli

Vrijdag 22 september 2017. Veerle, Hans en Koen rijden vandaag van Ventimiglia terug naar Belgie, lange dag.
Nu kan ik eindelijk twee en een halve dag solo door Liguria. Langer ben ik niet alleen want zondag presenteren de volgende vrienden zich om met mij mee te rijden. Vandaag stuur ik ten noorden van Ventimiglia een onbekend en onverhard weggetje op. Op zoek naar avontuur. Het is wel even aanpassen om plots eventuele risico's als solo-reiziger af te wegen. Gisteren waren en 8 handen beschikbaar bij calamiteiten, vandaag slechts 2... Ik hobbel verder en overweeg in stilte of dit nu zwaar wegdek of onaanvaardbaar wegdek is. Of ik risico's loop of niet. De kaart leek me te vertellen dat deze weg doorloopt tot in een geasfalteerde vallei dus hobbel ik verder.

Bij één van de volgende bochten blijkt de weg plots over te gaan naar een pad. Principiëel het moment waarop ik terugdraai. Op een weg kan ik makkelijk rechtsomkeer maken, op een smal pad lukt dat mogelijk niet meer. Ik parkeer in de bocht en geniet van het panorama. De Middelandse Zee is nog zichtbaar en de beschaving ook. Ik neem een foto van m'n moto op deze avontuurlijke weg en bereid me voor om terug te rijden.

Tot ik plots besef dat ik blijkbaar één koffer ben verloren onderweg ?! Dan zal het wegdek toch behoorlijk zwaar geweest zijn? Feit is dat ik toch moet terugrijden. Vraag is of ik m'n koffer zal zien liggen? Is hij de afgrond ingerold? Vijf meter of honderd meter? Zal ik er bij geraken??? De volgende kilometers zijn best wel spannend. Ik probeer me ook te herinneren wat ik in die rechterkoffer heb ingepakt? Kledij? Of stafkaarten?
Elke honderd meter vraag ik me of ik er al niet voorbij ben? Of ik deze weg nog 3 keer op en neer ga moeten rijden? Of ik die koffer nog wel zal terugvinden? Bij het schrijven van dit verhaal kijk ik voor het eerst naar de file-info van m'n foto's. En weet ik nu dat ik twaalf minuten na de vaststelling het geluk had m'n koffer in het midden van de weg terug te vinden !!!! Joepie !!!

Bewust of onbewust stuur ik na dit koffer-avontuur een tijdje langs de kust. Zodra je de kust verlaat lijk je in een andere wereld te rijden. Bochtige wegen omdat de Alpen hier met hun laatste heuvels de Middelandse Zee induiken. Jammer genoeg ook schijnbaar armere dorpjes. Ik denk een verschil in welvaart te zien tussen de kust en 5 kilometer landinwaarts.
Pieve di Teco kan me wel verblijden met een koffie en wat gezelligheid. Ooit zocht ik hier een hotel maar reed uiteindelijk 60 Km verder naar Pigna. Vandaag zoek ik na ontspannende Ligurische binnenwegen een B&B in de buurt van Garessio.

In Garessio vertrokken we in 2015 met de HAT. De HAT noemt voluit Hard Alpi Tour en wordt georganiseerd door Over2000riders Een Italiaanse vereniging die hun (en mijn) speeltuin terugvindt boven de 2000 hoogtemeters. Hun HAT is een evenement waar je in teams van 3 rijders een parcour van 500 kilometer moet afleggen. je krijgt hiervoor 24 Hr, wat op het eerste zicht een haalbare kaart lijkt. Maar het parkoer loopt voor ongeveer 50% over onverharde wegen. De andere 50% zijn de kleinste asfaltweggetje van Liguria en Imperia. Dan wordt het al een flinke uitdaging.

Met de GS Academy leek die Hard Alpi Tour een uitdaging op onze maat. Zodoende namen wij in 2015 deel met 4 teams van 3 man. We beseften dat het uitrijden binnen de tijd enkel mogelijk is als je je nachtrust beperkt. Wat we niet beseften was dat onze GPS-en, GPS-kaarten en navigatievaardigheden onvoldoende waren. Sommige van ons hebben nog trauma's omdat zij drie keer op hetzelfde punt in het bos uitkwamen, 's nachts, met drie, zonder wegwijzers of enig idee waar zij waren.
Ik maakte me sterk dat ik voldoende geografische kennis had om de route te vinden en te volgen, maar dat was dus niet het geval. Ik vond het alleszins een zeer mooie belevenis en schrijf me ooit nog wel eens in. Een laatste fout die we maakten bestond erin dat we met onze vier teams bij elkaar wilden blijven. Niet verstandig. NIet praktisch

Garessio is een grotere stad in deze regio. M'n booking-app levert met B&B Ca-Jo op, in het gehucht Capello. Superlieve uitbaters werkten jaren om een vervallen schuur om te bouwen tot deze gezellige B&B. Ik sliep er tweemaal 12 uur aan één stuk in absolute stilte. Onwaarschijnlijk, nergens anders ooit meegemaakt.
Aangezien ik twee nachten boekte kan ik vandaag één dag zonder bagage rijden. Ik stuur opnieuw richting kust, maar zonder de intentie de kust te bereiken. Ik neem een gele Michelin-weg richting Calizzano, Melogna en Finale Ligure. Om dan via nog kleinere wegggetjes richting Ponte di Nava te rijden. Sommige zaken kan je niet verklaren voor buitenstaanders. Heb ik vandaag een mooie dag? Absoluut. Wat was er dan mooi Michel? Alles en niets ;-) De verrassingen van kleine dorpjes, van grappige huizen, grappige dorpspleintjes, rare dorpsnamen... En ondertussen rustig met je brommer van bocht naar bocht rijden. Van vallei naar vallei. Van bos naar bos. Meer moet dat vandaag voor mij niet zijn

Na een ontspannende dag probeer ik een gezellig restaurant te vinden in Garessio. Ik zou liefst eerst eten voor ik naar de B&B rijd, maar in Italie wordt zelden vroeg gegeten. Dit maakt m'n zoektocht niet makkelijker. Uiteindelijk stop ik bij een snackbar in een industriegebied. Koffie en diepvriespizza. You can't have it all. Om 20 Hr val ik opnieuw in een voldane diepe slaap. Slaapwel lieve lezers.

Lees verder of ga één pagina terug
Overzicht: Alpen 2017 blz 1 , 2 , 3 , 4 , 5 , 6

Who is Big Mike?	Een kleine toelichting over mezelf.
Sitemap	Reisroute door m'n site.
Nieuws	Laatste aanpassing: najaar 2020
	Copyright Big Mike Belgium : Gebruik van foto's of het plaatsen van een link naar deze site; enkel na schriftelijke toestemming !