Ontsnapt???

We ontwaken in onze hotelkamer. Geen verwarming.
Geen electriciteit. Geen GSM netwerk. Maar wel gelukkig.
Gelukkig dat we geen dag later uit Leh zijn vertrokken.
Dan hadden we nu in de tenten van Sarchu wakker geworden.
Vandaag vernemen we hoe ernstig de situatie is.
Blijkbaar zijn vannacht bijna alle tenten in Sarchu ingestort onder dikke pakken sneeuw.
Baralacha La zagen wij gisteren letterlijk dicht slibben. Met sneeuw en trucks.
We proberen het ons voor te stellen als je halverwege die pas 3 uur vast zit in de sneeuw.
En dan terug moet naar een tentenkamp op 4200 meter hoogte. Dat 's avonds instort...

We klagen dus niet over ons "basic" hotel. We nemen vandaag een rustdag.
In de hoop dat onze kleren drogen. Maar rond 15 hr is er nog geen straaltje zon geweest.
We vragen de hotelbaas om een gasbrander te gaan kopen of huren.
Wij willen onze kleren droog om verder te rijden. De gasbrander komt er niet.
Uiteindelijk schrappen we op aanraden van een Indische reisleider ons plan om door de Spiti vallei terug te rijden.
De tweede dag in Keylong is opnieuw stralend mooi weer en we nemen nog een rustdag.
Om onze kleren deftig te laten drogen. Om onze moraal wat op te krikken.
Maar ook omdat er meerdere verhalen zijn dat de Rotang pas, onze laatste, nog meerdere dagen zal afgesloten zijn.
We bekijken onze kalender en iedereen telt in stilte hoeveel dagen we nog hebben voor onze terugvlucht...

Elke planning die je in India maakt is relatief

We beseffen het niet volledig maar we zijn wel degelijk ingesloten.
Achter ons ligt Baralacha La. Naast ons Kunzum La. Voor ons de Rotang pas. Allen afgesloten!
De derde ochtend neemt Bert de koe bij de horens en vertrekt. Wij volgen.
Bert heeft gelijk dat de informatie die doorkomt absoluut niet betrouwbaar is.
Een Belgische groep heeft zijn tentenkamp achtergelaten en is ook zeer blij met kamers in ons hotel.
Zij stuurden 's morgens vroeg een jeep vooruit om de situatie te controleren.
Verder zijn hier ook nog 2 jeeps met oudere Duitse toeristen. Hun vliegtuig vertrekt nog 2 dagen voor onze vlucht.
We vertrekken. Richting Rotang pas en hopelijk richting Manali

Wegwerkzaamheden van hoogstaand niveau

Net voor Kohksar staat een kleine rij Tata trucks.
"You here longtime sir?"
"Four days sir!"
Oeps. We kunnen niet anders dan wachten, gelukkig vooraan de rij voertuigen.
Verderop zien we een bulldozer de weg vrijmaken.
In stilte proberen we ons een overnachting voor te stellen in een vrachtwagen.
De chauffeurs hebben waarschijnlijk geen geld voor hotelkamers. Ook geen extra brandstof om de vrachtwagen te verwarmen.
Als er verwarming in zit natuurlijk
De goden zijn ons goed gezind en na 45 minuten zet heel de kolonne zich in beweging.
Bert trekt nog een gaskabel kapot waardoor wij eerst nog even sleutelen. En dan aansluiten.

Opnieuw geblokkeerd

Na de blokkade staan we in het dorpje Kohksar. Of is het weer een set van Mad Max?
Het dorp zindert van de chaos, paniek en strijd om te overleven.
Een local springt voor onze wielen en roept: "Rotang closed four more days!!! No place to sleep"
Aangezien paniek altijd verloren energie is rij ik mijn Enfield een zijstraat in. Bert, Hans en Chris volgen.
Verderop zie ik een groot gebouw. Ik stel voor om te proberen daar toch overnachting te regelen.
Het is 14 hr. We hebben nog enkele uren. Als we echt niet verder kunnen of mogen hebben we "a place to sleep" nodig.
Als we toch verder kunnen niet. Maar wie is daar zeker van?

Het groot gebouw blijkt een Government Guest House. Deze vind je door heel India.
Voor de staatsambtenaars die beroepshalve op pad zijn.
Er zijn nog 4 plaatsen in de dormitory. 15 roepies per persoon per nacht. 40 eurocent!
We beslissen dat we niet verderrijden na 17 hr. Dan rest er te weinig daglicht om veilig te rijden
Rond 18 hr beslissen de officials dat "light vehicles" verder mogen. Enkele Tata jeeps vol toeristen slepen zich de laatste berg op
Wij proberen morgen vroeg.

's Avonds heb ik zelfs de moed niet om de slaapzaal te verlaten. De rest gaat eten.
Ik kruip in mijn slaapzak en probeer m'n voeten warm en droog te krijgen.
De bedden en dekens hebben mogelijk nog nooit zeep gezien. Maar al wel veel logeerders.
's Nachts komen er nog reizigers toe. De zaalwachter maakt me iedere keer wakker.
Want ik slaap in het bed dat tegen de dekenkast staat.
Iedere keer zijn zaklamp in mijn gezicht omdat hij een slecht geheugen heeft.
Iedere keer enkele dekens, met eigen flora en fauna, bovenop mijn slaapzak.
Tot de nieuwe gasten ze nemen en een bed zoeken.
Slaapwel

Foto's van Hans, Chris, Bert en Big Mike

Ladakh 1	Ladakh 2	Ladakh 3	Ladakh 4	Ladakh 5	Ladakh 6
Ladakh 7	Ladakh 8	Ladakh 9	Ladakh 10	Ladakh 11	Kaarten

Who is Big Mike?	Een kleine toelichting over mezelf.
Sitemap	Reisroute door m'n site.
Nieuws	Laatste aanpassing: voorjaar 2019
	Copyright Big Mike Belgium : Gebruik van foto's of het plaatsen van een link naar deze site; enkel na schriftelijke toestemming !