De off road passie heeft gebeten in 2004...
novembertrip
, deel 2

We wagen een top-poging naar Il Redentore op Monte Saccerello

Het zou toch mooi zijn als we deze vierde dag toch één hoogtepunt zouden kunnen bereiken. We zetten vandaag onze zinnen op Il Redentore, het Christus standbeeld bovenop Monte Saccarello. We zijn van één zaak al zeker en dat is de beklimming vanuit La Brigue over de Col Lineair, naar Baisse di Sanson. Vanop Baisse di Sanson zijn er twee routes mogelijk naar Passo Collardente, de westelijke route door het bos of de oostelijke over de open bergflank. De bosroute is sinds enkele jaren jammer genoeg verboden terrein.

Op Passo Collardente komen beide routes samen en gaat het via haarspeldbochten, steile passages en een open flankroute naar Passo Tanarello (2045m.). Als we zover raken is het nog amper 100 meter hoger naar Il Redentore op 2164 m. Het zou mooi zijn...

We verlaten Collardente en zijn al snel aan de haarspeldbochten met restanten van asfalt als wegbedekking. We rijden weeral op sneeuw maar zijn ondertussen gelukkig geoefend in het gasgeven met de fluwelen handschoen. De klim over de open flankroute was in 2004 al zwaar maar is er de laatste jaren zeker niet beter op geworden. De sneeuw bedekt alle stenen die op het wegdek liggen, als we onze motor wat vrijheid geven blijft die behoorlijk rechtdoor rijden. Het stuur te krampachtig vasthouden is ten zeerste af te raden.

Groepsfoto aan het bronnetje op Col Lineair.Onze tweede passage, nu op weg naar Il Redentore Schat ik ga efkes drinkwater halen, tot zo... Bevrozen bronnetje Col Lineair

Pittige haarspeldbochten op een bedje van steil, gekruid met verse sneeuw Wat er onder sneeeuw ligt zie je niet. Maar je voelt het wel De twee lichtere machines raakten iets verder

Op een bepaald moment wordt het echt ploeteren in de sneeuw en over de onderliggende stenen. Marc en ik moeten met onze zware 1150's forfait geven. Hans en Erwin kunnen met hun lichtere machines blijkbaar verder rijden. Ik heb er nooit problemen mee als de natuur wint en maak me klaar om voor onbepaalde tijd van het adembenemend uitzicht te genieten. Het lijkt wel of ik in de Himalaya zit hier.

Dampend soepje voor dampende motorrijders Het leek even of we in Nepal reden... Hans op zijn trouwe R 80 GS Ontmoeting met een Britse zeiler, in de sneeuw, in Frankrijk...

Ik bereid alles voor om een blik soep op te warmen hier tussen de sneeuw. Als Hans en Erwin even later terugkomen hebben ze echter geen kou, het worstelen met de sneeuwhelling doet hen eerder als dampende motards afdalen dan als onderkoelde bergbeklimmers. We genieten met z'n vieren van de soep en het uitzicht en zien in de verte zelfs een stipje omhoog kruipen. Eén stip !!! We hadden onszelf vandaag al gek verklaard maar zien we daar nu effectief iemand helemaal alleen deze desolate route oprijden???
Even later staat Nick naast ons en doet zijn verhaal. Hij had voor zijn baas een zeiljacht naar de Cote d'Azur gevaren. Daarna had hij voldoende tijd om in Engeland zijn motorfiets op te pikken en hier een avontuurlijk weggetje te komen rijden. We delen onze verhalen en besluiten om als één groep af te dalen.

Compositie 80GS en Il Redentore (in de verte) Machtig panorama onder Il redentore

Open flankroute onder Il Redentore Open flankroute onder Il Redentore De open flankroute die doorloopt tot Passo Tanarello, zie pyloon.

Fort Central misschien bereikbaar via Baisse d'Ourne en Baisse de Peyrefique

Vandaag rijden we eerst heel flink voorbij ons stamcafe Bar des Sports om de Tendapas in gesloten gelederen te beklimmen. Hans en Marc hadden deze al verkend maar Erwin had geen idee waar wij over praatten. De eerste haarspeldbochten hebben zwaar beschadigd asfalt en flinke stijginspercentages. We rijden voorbij de ruïne van La Ca, de bevoorradingspost op de oude Zout-route. Hogerop houdt het asfalt op maar we zien vandaag geen zand en stenen, enkel sneeuw. We zien Fort Central boven ons, de Royavallei onder ons en de Middelandse Zee in de verte. We komen niet in de buurt van de pashoogte door onoverkomelijke sneeuwhindernissen. We kloppen even op onze borst en dalen opnieuw af richting chocolat chaud.

Big Mike overloopt de mogelijkheden en heeft nog twee routes in petto. Van in het dorpscentrum van Tende kunnen we via korte steile geasfalteerde bochten richting Baisse d'Ourne rijden. Deze connecteert op dezelfde hoogte met Baisse de Peyrefique en later ook met Fort Central. Het fort was zonet onbereikbaar via de Tendapas maar je weet maar nooit dat de andere route meer zon krijgt en ons toch tot bij het Fort zou kunnen brengen...

De combinatie Ourne - Peyrefique is niet aartsmoeilijk maar de sneeuw zal ook hier weer de bepalende factor zijn. Na de asfaltbochten en de laatste tekenen van bewoning rijden we verder over het onverharde gedeelte. Tenminste dat denken we want het wegdek of de stenen zijn ondertussen bedekt door sneeuw. We blijven klimmen en de twee lichtere motoren kunnen iets verder dan de dikke 1150's. Maar uiiteindelijk moeten we alle vier de handdoek in de ring gooien. Ik start de motor om de handvaten al een beetje op te warmen. Jammer
Maar we kunnen in de verte wel het silhouet van Fort Central ontwaren.

La Ca, de ruine van de middeleeuwse stopplaats op de Zout-route De beklimming van Baisse d Ourne liep fout. Door sneeuw... Fort Central blijft onbereikbaar

Fort Central via St Dalmas de Tende, Casterino en Baisse de Peyrefique

Ondertussen zijn we al meer en meer overtuigd dat meerdere pistes al dichtgesneeuwd zijn. Gelukkig weet Big Mike er nog wel een paar liggen die we kunnen proberen. Na Baisse d'ource daalden we opnieuw af naar Tende en 7Km ten zuiden van Tende ligt St Dalmas de Tende. Hier vertrekt een asfalt weg naar Lac des Meches en Catering. Voorbij Casterino gaat een onverharde weg verder richting Baisse de Peyrefique. We hebben tijd en ambitie dus ondernemen we onze volgende poging.

Casterino is een klein gezellig dorpje waar je kan skiën, paardrijden of een gegidst bezoek brengen aan la Vallée des Merveilles. Hier werden prehistorische rotstekening gevonden daterend van 3000 jaar voor Christus. Sinds 1996 zorgen plaatselijke gidsen voor georganiseerde bezoeken aan deze vallei. Er zelf rondrijden is verboden, wandelen kan altijd of je inschrijven voor een rondrit met een aangepast Range Rover.

Aangepaste Range Rover van een gids in Vallei des merveilles

Net voorbij het pittoreske dorpje begint een onverharde weg naar Baisse de Peyrefique. Als deze weg voldoende lang sneeuwvrij blijft, biedt hij misschien de mogelijkheid om Fort Central te bereiken. Jammer genoeg heeft ook hier de verse sneeuw de route afgesloten. We keren om en nemen een pauze op het weiland naast het dorp. De temperatuur bedraagt 5°C en we nestelen ons in een schamel zonnetje en genieten van warme soep.

Omdat we vlak naast een beekje zitten, vraag ik aan Erwin of hij ervaring heeft met het doorwaden van een beek? Natuurlijk wel en enkele minuten later demonstreert Erwin hoe dat moet. Zelf heb ik nog nooit een beek of rivier doorwaad en bij deze temperaturen is mijn ambitie behoorlijk klein...
Hans rijdt ook even heen en weer door de ijskoude beek. Het lukt ons alle vier maar echt verstandig was dit toch niet. Stel dat je hier onderuit gaat staat je nog 25 Km te wachten met natte kleren en winterse temperaturen. Maar zoals gezegd: eind goed al goed.

Pauze tussen dichtgesneeuwde routes. Soep en 3°C Erwin demonstreert even hoe je een beek doorwaadt Hans volgt Toch fucking scary bij 3°C op 30 km van warme sokken en haardvuur

Vallée Cairos, Cime Colle Bassa en Mille Fourches

Gisteren slaagden we er nergens in om een geplande top te bereiken. Dit zou frustrerend kunnen zijn maar de natuur mag altijd het laatste woord hebben. Ik graaf in m'n geografische kennis en bedenk als voor onze laatste dag ter plaatse een (mogelijk) berijdbare route vanuit Vallée Cairos. Deze ligt nog iets meer zuidelijk en minder hoog.

Zij die Col de Turini reeds reden vertrokken waarschijnlijk vanuit Sospel in het zuiden of La Bollène en Vésubie in het Noorden. Een derde route naar de pashoogte vertrekt ook in het zuiden in Lucéram. Op de pashoogte van Turini heb je ook nog de mogelijkheid een historische rondrit te maken op l'Authion. Pointe des 3 communes, Mille Fourches en Vieilles Cabanes, allemaal plekken op deze militaire bergtop met illustere namen en geschiedenis.

Wat ons vooral interesseerde op de stafkaart was de eventuele passage vanuit Vallée Cairos, over Cime de Colle Basse naar de top van L'Authion (het verlengde van Col de Turini). De Vallée de Caïros loopt dood op een natuurpark en hier kan je linksaf richting Cime de Colle Basse. In juni was deze doorsteek afgesloten omwille van boswerkzaamheden. Nu is de weg echter vrij en al snel staan we op Cime d Colle Basse. Verderop zien we l'Authion liggen, sneeuwvrij !!!

Cime Colle Basse Cime Colle Basse Cime Colle Basse Retour van Mille Fourches

Als afsluiter van deze uitzonderlijke trip kunnen we dan toch nog een afgewerkte route in ons logboek noteren. Zoals dikwijls bij motortrips waren er vele onverwachte factoren. Als we het op voorhand hadden geweten dat we 70% van onze tijd op sneeuw moesten rijden hadden we er waarschijnlijk nooit in België vertrokken voor deze korte trip.

Ter plaatse werden we geconfronteerd met de realiteit en zorgde de combinatie van ervaring, inzicht en verstand ervoor dat het geen catastrofe werd. Het meest onverwachte was waarschijnlijk mijn ongeplande koerswijziging tijdens mijn solo-verkenningsronde. Toegegeven, dit had mogelijk heel fout kunnen aflopen.

En bij de afdaling van Casterino naar St Dalmas de Tende, over asfalt, werden we allevier blijkbaar verrast door een ijsplek in een schaduwrijke bocht. Eén van ons vertelde dat hij plots de motor over voor en achterwiel een halve meter opzij voelde stappen. Waarop de drie anderen antwoordden "IK OOK". Tot zover onze avonturen in een vertrouwde omgeving maar bij verrassende weersomstandigheden. Zijn wij helden of dwazen? Dat hoeft niet uitgesproken te worden, we hebben ons ondanks alles fantastisch geamuseerd.

En nu 16 jaar later staat het verhaal eindelijk onine.

We reden VIER dagen over verse sneeuw en vielen geen enkele keer !!!

Onverharde sneeuwtrip 2004 deel 1  & deel 2

Who is Big Mike? Een kleine toelichting over mezelf.
Sitemap Reisroute door m'n site.
Nieuws Laatste aanpassing: zomer 2020
Copyright Big Mike Belgium : Gebruik van foto's of het plaatsen van een link naar deze site; enkel na schriftelijke toestemming !