DE WEEK VAN DE LANGE EERSTE VERSNELLING, Deel  3

TUNNEL DU PARPAILLON, TWEEDE POGING

Woensdagavond tips en kaarten uitgewisseld met Nederlandse wieler-en motorfiets toeristen. Dagtotaal 247 Km. Donderdagmorgend m'n tent ingepakt en m'n bagage op de camping achtergelaten tot 14 Hr. Ik ging namelijk de zuidelijke beklimming van de Col du Parpaillon proberen. De zuidkant zou minder sneeuw kunnen hebben dus misschien geraakte ik nu wel boven...

Door een prachtige vallei gaat het richting tunnel. Door de overweldigende natuur voelde ik mij heel nietig en tegelijk ook een gemotoriseerde boze indringer. Uit "boetedoening" en respect deed ik heel de afdaling zonder motor. Het weer was wederom fantastisch. De klim verliep probleemloos tot een couloir op 2300 meter mij de pas afsneed. Mijn beslissing was snel genomen. Helm en vest achterlaten op de motor en voorzien van een bescheiden noodrantsoen te voet verder. Na enkele haalbare sneeuwhindernissen was het 40 minuten later ook te voet onmogelijk om verder te gaan.

Stijgijzers hadden een oplossing geweest om de besneeuwde weg over te steken maar die hoorden niet tot mijn uitrusting. Ondanks mijn voettocht was ik nog steeds niet in de buurt van pashoogte en de tunnel geraakt. Na de reis vond ik op Internet een foto genomen binnenin de tunnel. Ik denk dat een mijnschacht gezelliger kan zijn!

nvdr: Een jaar later zou ik alsnog zelf door deze tunnel rijden. Merk hier ook de afwezigheid van sneeuw op de eerste foto : Franse Hoogtepunten

KAMER MET VRACHTWAGEN

Tijdens de geluidloze afdaling kwam ik de eerste wandelaars tegemoet die GR5 opwandelden. Geloof me vrij dat een afdaling zonder motorlawaai ten zeerste geapprecieerd wordt door wandelende natuurliefhebbers. Onderaan de Parpaillon kruiste ik de eerste andere motortoeristen, 2 Duitsers met een Transalp en een R1100GS op crossbanden. Zonder bagage wou ik nog gaan kijken op de Col de Larche en eventueel bij Tête de Viraysse, maar door 'n wegomlegging kwam ik eerder in de buurt van het Fort de Roche La Croix. Mooi maar achteraf beschouwd niet de moeite om een half uur in eerste versnelling stof te slikken.
Nog een kleine geasfalteerde uitstap met bagage op de Col d'Allos, tanken, en om 16 Hr stond ik terug aan de voet van de Parpaillon in St Anne. Deze keer niet om te klimmen maar om een lekkere pizza te verorberen. Gesterkt ging ik verder via de Col de Vars en Guillestre naar l'Argentiere la Bessée.
Hier vertrekt een doodlopende vallei door Vallouise naar ”le Pré de Madame Carlé". Dit is een Point de Vue binnen in de bergketen Barre des Ecrins; dacht ik. Jammer genoeg bleef de weg vlak, ik had gehoopt een zonsondergang mee te maken hoog in de bergen.
Nu stond ik uiteindelijk in een komdal (une cuvette), waar wandelaars een grote keuze hadden aan routes en heuse topbeklimmingen. In Briancon boekte ik na 276 Km voor de eerste en laatste maal een hotelkamer, 300 Fr F zonder ontbijt. Al het vrachtverkeer over de Col de Montgenevre passeerde echter bijna door mijn hotelkamer dus was het ligbad de enige gesmaakte luxe. Geef mij toch maar een rustig bos of veldje.

ABSOLUUT HOOGTEPUNT BINNEN BEREIK!

Vrijdag was de voorlaatste dag. Om 9 uur in het zadel richting Vallée de la Clarée. Een onooglijke vallei, nog gehuld in schaduw en ochtendnevel, op weg naar de kleine Col de l'Echelle. Na de col lees ik opnieuw Italiaanse wegwijzers. Bongiorno Italia. Vanuit Bardonnecchia zette ik koers naar de Pointe Sommellier.
Deze doodlopende weg kon het absolute hoogtepunt worden: 3050 meter!!!
Na de gebruikelijke kleine, bochtige en beboste weggetjes passeerde ik het stuwmeer van Rochemolles. Sprakeloos word je van zo'n prachtig groenblauw smeltwatermeer. Echt indrukwekkend.

Vlak na het stuwmeer bevond zich een half vernielde brug. De tweede helft was vervangen door een kromme treinrail, verschrikkelijk onuitnodigend om per motor over te steken. Naast de brug was een doorwaadbare plek maar die liet ik wijselijk liggen.
Zonder ervaring een ijskoude beek van 6 meter breed en 50 cm diep oversteken leek mij te riskant. Liever bange chauffeur dan kapotte motorfiets.

Even omrijden via St Sorlin d'Arves vroeg behoorlijk wat tijd. Hierna nam ik de Col de la Madeleine. Deze lag vol kiezel over de volledige baanbreedte. Helemaal niet leuk. Om 20 Hr had ik gegeten, de kaarten geraadpleegd en een hard besluit genomen.
Ik ging vanavond nog 150 Km verder rijden! Voorbij Albertville en Annecy tot naast Bourg en Bresse. Met dit inhaalmaneuver kon ik op mijn laatste reisdag beginnen met de mooie vallei de Valserine.

WILD KAMPEREN

De vermoeidheid woog tijdens deze etappe zwaarder dan de onverlichte Franse Departementales. Om 23 Hr legde ik uiteindelijk de motor stil. Ik was gestopt op een klein bosweggetje waar het echt pikdonker werd zonder motorverlichting.
Om middernacht sliep ik eindelijk na mijn langste dag van 452 Km. Het ontwaken maakte alle inspanningen van de vorige avond waard. Een rustige beboste vallei met een licht slingerende weg; zonder kiezel dit maal. Het departement was nummer 01, l'Ain. Dit is een heel mooi karakteristiek departement.
De vorige avond had ik enkele mooi verlichte openbare wasplaatsen gezien.Wegens het late uur zaten er geen mensen meer te keuvelen maar het zag er alleszins heel gezellig uit.

Zaterdagmorgend 8 uur gewekt door fluitende vogeltjes en tot de ontdekking gekomen dat ik een wel heel mooie overnachtingsplek had gevonden. Enkele pain au chocolats als ontbijt en het bochtenfestival en de terugreis konden beginnen.
Na de middag even zoeken naar de juiste weg in Audincourt. Dat je zo een uur moet verliezen op je laatste dag is niet leuk. Het stadsverkeer kwam me de strot uit. Ik hoopte Belfort westwaarts te verlaten maar het werd de noordzijde. De Ballon d' Alsace was spijtig genoeg overbevolkt door toeristen en een wielerwedstrijd.

Om 16 Hr 30 nam ik in Remiremont de expressweg richting Epinal, Nancy en Belgie.
Onderweg brak er een kofferscharnier maar uiteindelijk was ik rond 22 hr toch thuis. Dagtotaal : 872 Km.
Weektotaal 3781 Km, totale tellerstand 150.000 Km! Dankzij de GS wilskracht en gewilligheid had ik wederom een fantastische motorvakantie.
Het berijden van onverharde wegen was even aanpassen maar meestal zeker de moeite. In mijn reisplanning moet ik volgende keer beter rekening houden met de kleinere dagafstanden als ik veel pistes neem. Verder is het opletten dat je de rust, de natuur en de andere toeristen niet te veel verstoord.

Who is Big Mike?	Een kleine toelichting over mezelf.
Sitemap	Reisroute door m'n site.
Nieuws	Laatste aanpassing: voorjaar 2019
	Copyright Big Mike Belgium : Gebruik van foto's of het plaatsen van een link naar deze site; enkel na schriftelijke toestemming !