Via Sospel, Breil, Col du Pérus, Col de Brouis en de Vallee de la Roya kom ik dichterbij de volgende verlokking : de Colle di Tenda.
Infoborden meldden dat hij sneeuwvrij is. Hier ging ik dus niet om externe redenen teruggedwongen worden! Vlak voor de tunnel ga je linksaf een zandpad op met de vermelding "4X4 noodzaak".
De 48 onverharde haarspeldbochten bleken best te besturen. Een beetje aandacht en voldoende voertuigbeheersing volstaan om deze zuidflank te beklimmen.

Geen andere weggebruikers en prachtige vergezichten. Op de omliggende flanken zie je de andere sjotterspistes liggen.
Boven op de kam ligt het Fort Central en een bijhorende kazerne, beiden imposant doch aanzienlijk vervallen. De noordflank staat in schril contrast met de zuidflank; volledig geasfalteerd en slechts 12 flauwe bochten.

Dinsdagmorgend terug de Tenda overgestoken om op te rukken naar de Ligurische Grenskamm Strasse. Een uitzonderlijke route volgens Denzel. Het betreft een onverharde rondweg over oud militaire wegen, de totale lengte bedraagt 85 Km! Deze route verbindt een zevental toppen tusssen de 1600 en 2200 meter hoogte.
Denzel waarschuwde voor twee heel moeilijke en gevaarlijke passages. Na rijp beraad plande ik een beklimming vanuit La Brigue via de Col Lineair (1432 m) om dan boven op de eigenlijke LGKS slechts een korte uitstap tot aan de Passo di Collardente (1600 m) te maken. Verderdoor meldt Denzel dat het zelfs voor 4 X 4 voertuigen niet meer bereidbaar is wegens te weinig grondspeling! Trial moto's kunnen misschien nog passeren, andere voertuigen wordt aangeraden om te rijden via Monesi.

De Ligurische Grens Kam Route verdient een website op zich. Ik had het geluk de route meerdere keren te rijden en ontelbare foto's te nemen. Hier hou ik het bij deze twee foto's. In 2001 snoof ik de sfeer en besefte dat ik hier beter voorbereid moest zijn. 2003 zou m'n eerste volledige LGKS worden. Dat en deze "eerste kennismaking" zij mogelijk belangrijker dan alle latere passages. Ga voorbereid, rij niet alleen, rij rustig en geniet ervan!

Tussen de Passo di Collardente en Bassa di Sanson (1685 m) wou ik via een parallelweg terugkeren. Aangezien 1 van de (auto)sporen hier heel diep uitgesleten was door regen en smeltwater vond ik dit pad net iets te veel van het goede. Met alle bagage en helemaal alleen op dit afgelegen traject besloot ik wijselijk om te draaien en terug te keren via dezelfde weg.Deze weg was "normaal berijdbaar" met enkel vuistgrote stenen en kleine putten als hindernissen.
De Ligurische Grens Kam Route kan je bijna volledig volgen op Michelin kaart Nr 245. Ongeveer 60 Km ten noorden van Monaco vind je de Col di Tenda. Oostwaarts loopt de route via de Col de la Boaire en Col de Seigneurs naar Monte Saccarello om uiteindelijk rond Pigna te eindigen.

Na deze uitstap bleek dat ik 3 uur had gereden over 25 Km. Raf van Raf's Motor Shop vertelde dat het volledig uitrijden van 85 Km-route inderdaad een tijdrovende expeditie is. Het kleine stuk dat ik reed was alleszins voldoende om me ooit te doen terugkeren; wel met een ander tijdsschema en liefst met reisgezellen.
In het mediterrane Sospel kwam ik terug op krachten op een terras. Tussen 19 en 20 Hr reed ik de Col de Castillon om vervolgens boven op de Col de Braus (1002 m) m'n tent te zetten, dagtotaal 175 Km.
's Morgens werd ik gewekt door 8 brandweerwagens die achter mijn tent het struikgewas inreden i.v.m. bosbrandpreventie.

NACHT VAN DE LANGE MESSEN

Woensdag wou ik verder genieten van het Parc National de Mercantour. Op zoek naar pareltjes zoals de Turini en de Castillon begon ik de dag met de Col de l'Ablé gevolgd door de Col St Roch en de Col de la Porte. Klein maar mooi.

De Col St Roch werd het volgende weekend afgesloten voor een plaatselijke rally; onderweg kwam ik een Mitsubishi Lancer tegen op verkenningsronde. In deze buurt rijdt men de Nacht van de Lange Messen tijdens de rally van Monte Carlo. Best begrijpelijk als je zoveel bochten vindt.

Vanuit Roquebilliere neem ik de Col d'Andrion, een onverharde beklimming van 13 Km. De Gorges du Chians waren best wel mooi met hun bloedrode bergflanken maar het mooiste moest nog komen. Eerst in Guillaumes wat schaduw en verfrissing opgezocht; het kwik schommelde al heel de week rond de 30º C. De dagafsluiter werd de Col de la Cayolle. Deze weg loopt parallel met de Bonnette maar is qua natuurschoon veel mooier. De noordelijke afdaling gebeurt via een smalle weg met af en toe kleine uitwijkplaatsen. Deze kant is verboden voor caravans en voertuigen boven de 6 ton.
Wegens het onbewolkt weer had ik vanop de camping in Barcelonnette de indruk ingesloten te zitten tussen de bergen.

Lees verder : Eerste versnelling Deel 3

Who is Big Mike?	Een kleine toelichting over mezelf.
Sitemap	Reisroute door m'n site.
Nieuws	Laatste aanpassing: voorjaar 2019
	Copyright Big Mike Belgium : Gebruik van foto's of het plaatsen van een link naar deze site; enkel na schriftelijke toestemming !