Passionele lessen. Deel 4

GUZZIOTERIE

In juli ’97 heb ik trouwens weer kunnen ervaren dat machines van 20 jaar oud best leuk kunnen sturen.
Let wel : “Mogelijk geldt dit alleen voor NIET- Japanse machines op leeftijd!!!”
Voor een ritje met nieuwe werkmakkers mocht ik Wim’s GUZZI CALIFORNIA 850 lenen. ‘s Morgens lachten de collega’s hartelijk vanop hun modern Japans spul. CBR 1000,Eliminator 750,Magna 750, Shadow 1100, Aprilia 6,5 ,’n leerling op ZX9R. Ze vroegen smalend of ik mijn machine had moeten opgraven, ha ha.
Al heel snel bleek dat ons tempo door ervaring en souplesse sterk verschilde. Passagier Inge verbaasde zich evenals ik over het aanzienlijke tempoverschil. De glimlachen in het Japanse kamp stierven uit... Het kon de pret natuurlijk niet drukken.
Het weer was fantastisch, de jassen konden uit want wij gingen écht niet te snel. Af en toe effe wachten op de rest, eventueel even terugdraaien en de jongetjes kruisen. Big Fun!!!

Een maand later werd een revanche gepland, ditmaal met uitbreiding in de gedaantes van één GSXR- 1100(’92?) en één DUCATI 851. Toegegeven deze heren waren iets sneller dan ik, deze maal solo, op de Guzzi. Maar het verschil was niet groot. Eric(851) gaf zelfs toe dat hij eigenlijk z’n handen al vol had om me te volgen ...
Na deze rit werd de Guzzi van een nieuwe achterband voorzien waarbij eigenaar Wim en ik constateerden dat er bijna 2 cm speling op de achterbrug zat! Desondanks was de Guzzi stabiel genoeg om tientallen kilometers snelweg zonder handen te rijden. Zelfs door forse spoorvorming! Ikzelf had het op voorhand niet voor mogelijk geacht.

2 CILINDERS TE VEEL !?

Net voor die eerste Guzzi-rit in juli, waren Inge en ik, half juni een week op pad geweest met(wederom) BMW’s nieuwste : de K1200RS. Toegegeven de nieuwe K oogde mooi, maar ik was toch minstens even graag met ‘n GS vertrokken.
Waarheen gaat de reis? Jawel naar onze fantastische-grote-bochten-speeltuin-op-één dagreis-in-de-richting-van-de-middagzon-Kemo-Sabe !!! We passeerden de volgende streken en passen : Vogezen,Furka,Susten,Nufenen en Milaan.De Gavia-pas was officieel nog gesloten.
Over kiezel, stukgevroren asfalt en tussen chaotisch verspreide rotsblokken reden we toch naar boven. Voor een tunnel (lawinenschutz) was het even lastig rijden. Er was een doorgang vrijgemaakt in een sneeuwpartij en het wegdek was bedekt met aangereden sneeuw (lees :ijs), maar we passeerden zonder problemen.
Het natuurschoon en de onwaarschijnlijke stilte zorgden voor een hoogtepunt van deze reis. Inge volgde deze week nog enkele avondlessen K1200RS-rijden, zoals bijv. binnenkant bocht tegen je stuur duwen! Ook zij reist om te leren.

Na de Gavia kwam de onnavolgbare Stelvio-pas. Waar vind je nog passen als deze met welgeteld 48 haarspeldbochten aan één zijde. Fantastisch !!! Daar (of in de Ardennen ) mag je gerust mijn assen uitstrooien als dit aardse leven voor mij ophoudt. In de haarspeldbochten van de Stelvio mocht de K1200RS zich bewijzen ... Zelfs met passagier en uitgebreide bagage ging de fiets supervriendelijk door de bochten. Geen last van het slechte wegdek of z’n hoog gewicht. Zelfs geen protest toen ik verstrooid in 4° versnelling een bocht rondde.
Ik was zelf tevreden over m’n stuurkunst doch werd verlegen toen de display me vertelde dat ik helemaal niet in “haarspeld-bocht-versnelling” stond.Daar ligt mogelijk de enige kritiek op deze machine ; te weinig karakter. Slaafs weigerde de machine om zijn bereider via schokken of ‘n slechte herneming attent te maken op ZWARE FOUTEN.
Juist, een machine met te weinig passie.

DUCATI

In september 98 ging ik met Bert een week spelen in de Alpen. Qua huurfiets was de keuze tussen een K1100LT mèt en een K1200RS zonder koffers snel gemaakt. Als je een uitaccelererende Duc 888 wil volgen moet je op de RS wel heel nauwgezet je versnellingen kiezen, ook al heb je 30 PK meer aan boord. Hoogtepunt was de moderne Gotthardpas waar Bert 230 en ik 180 op de klokken zette. Gevolgd door een adembenemend remmaneuver wel te verstaan.
Tip van Bert : Als je vizier aandampt ben je fout bezig.
Gedurende 80 Km en twee passen wisselden we van machine. Voor de Duc had ik toch wel 10 tot 20 km aanpassing nodig. Al snel groeide het vertrouwen aanzienlijk en kwam ik met zwevend achterwiel de bocht ingeremd.
Onvoorstelbaar hoe stabiel en bochtgeil zo’n machine is. Fantastisch.

VERPLEEGSTER!

Sinds februari 2000 ben ik de gelukkige bezitter van een eigen R1100GS ’94. Naar oude traditie kwam het geld ook deze keer van m’n zusters bankrekening. Het werd de machine van Chris. 125.000 kilometers maar in blakende gezondheid (sinds 1 december 2003 staat hij op 195.OOO Km !). Bert is overgestapt op een 996. Rob houdt het bij zijn ’77 RS.
Einde mei 2000 deed ik helemaal alleen een weekendje Vogezen van 3 dagen. 758 + 463 + 668 gaf een totaal van 1889 Km en veel voldoening.
Dit was de eerste maal dat ik me rekenschap gaf dat solo rijden toch merkbaar minder belastend is voor de remmen en positief voor het tempo. De voorgaande jaren had ik als sociale kerel altijd wel iemand meegenomen als ik nog eens een fiets huurde.
Op de terugreis pikte ik in Duitsland nog een fantastisch naslagwerk mee. Denzel Grosser Alpen Strassen Fuhrer. Klinkt ongezellig maar bevat wel gegevens over alle 531 (!) Alpenpassen van Oostenrijk tot Zuid-Frankrijk, verhard en onverhard.

Begin september had ik enkele onverharde passen gepland. Na twee dagen Midden-Zwitserland en Noord Italie gingen Greet en ik Zuid Frankrijk aanvallen via een onverharde pas : de Col di Tenda. Spijtig genoeg besliste een rond punt in Cuneo daar anders over. Overmoed of onvoorziene omstandigheid ? Toeterniettoe. Greet had gelukkig niets maar mijn voet lag wel 90° fout achter mijn been!!! Oeps
De gevolgen waren 2 maanden plaaster en vervolgens 3 maanden revalidatie. Na 5 weken revalidatie kon ik nog amper wandelen, zeker niet zonder krukken. Maar om met de motorfiets te rijden heb je geen krukken nodig nietwaar?
Zo gebeurde het dat ik per motorfiets naar vriend Boeikes reed om daar dan op mijn knieën zijn living in te kruipen. De volgende ritten nam ik één kruk mee op het brede GS-stuur!
Het meest bizarre is misschien nog dat ik dit helemaal niet gevaarlijk of onverantwoord vond ??!!
Hoezo motorpassie ?

Big Mike,
a man with a passion,
a man on a mission !!!

Who is Big Mike?	Een kleine toelichting over mezelf.
Sitemap	Reisroute door m'n site.
Nieuws	Laatste aanpassing: voorjaar 2019
	Copyright Big Mike Belgium : Gebruik van foto's of het plaatsen van een link naar deze site; enkel na schriftelijke toestemming !