Franse Hoogtepunten Deel 2


Pointe Sommeiller met 3000 meter geeft je weinig zekerheden; eind juni is het zo goed als onmogelijk om de top te bereiken. Ooit moest ik zelfs begin augustus de top aan mij voorbij laten gaan.
(n.v.d.r. 2019) Zoals bij andere oudere verhalen kon ik ook hier veel extra foto's van latere reizen toevoegen.

Pointe Sommeiller, 3050 meter hoogte

Na de Col du Valbelle pakken we de tenten in en rijden verder naar het Italiaanse Bardonecchia. Daar besloot Chris de vlakbij gelegen Frejus-tunnel te nemen en een eind verder huiswaarts te rijden. Ik sloeg proviand in en verliet de beschaving richting Pointe Sommeiller. Voorbij Lac Rochemolles ligt de Rifugio Scarfiotti. Een herberg annex camping waar je kan eten,drinken en slapen.
Aanvankelijk wou ik aan het stuwmeer kamperen. Daar stonden reeds enkele tenten en mobilhomes dus reed ik verder, op zoek naar ultieme rust.
Te dicht bij een bergrivier of een stuwmeer kamperen houdt ook gevaar in. Het waterpeil kan ten allen tijde drastisch stijgen. Ik stopte uiteindelijk aan een picknick weide, net voorbij een vernieuwde brug. Naar aanleiding van de Stella Alpina, Europa’s hoogste motortreffen begin juli, wordt elk jaar de weg geruimd en worden de 2 bruggen hersteld.
Aangezien het ondertussen 20 uur was kon ik mezelf deze wei toe eigenen voor één nacht. Om half negen werden de koeien met hun luidruchtige bellen gelukkig binnengehaald en was de nachtrust verzekerd. Halverwege de nacht ben ik even gaan genieten van de onwaarschijnlijk mooie sterrenhemel.

Zaterdagmorgen was ik om 8 uur al op pad. Ik liet m’n tent en reserveband achter om zo licht mogelijk de onverharde klimpartij naar 3050 meter hoogte aan te vangen. Dit kon letterlijk het hoogtepunt worden uit mijn motorcarrière. Als ik de Rif. Scarfiotti passeer, ben ik blij dat ik voor een overnachting temidden de natuur heb gekozen.
Een eerste reeks haarspeldbochten meldt zich aan. De weg is één wagen breed en rijkelijk bezaaid met stenen en putten. Bij stapvoets bochtenwerk is het zaak de koppeling correct (lees minimaal) te gebruiken. Het aanzienlijke hellingspercentage en de avontuurlijke wegbedekking eisen meer stuurmanskunsten dan op de Parpaillon.
Halverwege een haarspeldbocht balanceert een Ford Focus op zijn rechtervoorwiel en linkerachterwiel. Om een grote put te vermijden is de chauffeur even achteruit gereden. Uiteindelijk komt hij veilig door de bocht maar het beschrijft heel passend de staat van de weg. Gezien het vroege uur rij ik nog regelmatig in de schaduw van het machtige massief. Na enkele kilometers zonder echte haarspeldbochten kom ik in een nieuwe vallei terecht. Heel verrassend. nvdr '14 "Understatement van de eeuw!!! Het passeren van deze bepaalde bocht en het aanschouwen van het verder verloop van de piste is onwaarschijnlijk. Een hele nieuwe wereld die voor je opengaat. F%ù$*ckin' FANTASTISCH!!!!
Later zou blijken dat de top op dit moment nog 10 kilometer verwijderd is. In totaal is de route ongeveer 30 kilometer lang. Klimpret zat. Op de rotsflank bespeur ik links een fijn ezelspad. Slik.
Moet ik daar tegenop ?! Gelukkig blijkt ook dit gedeelte nog steeds een volle wagenbreedte te zijn. Op het pad liggen rotsblokken waar een automobilist slechts voorzichtig tussen kan. Het landschap is ruw en desolaat. Maar tegelijkertijd indrukwekkend mooi.

Net voorbij het stuwmeer en het nieuwe bruggetje, naast het bronnetje. Lekker rustig De eerste groep haarspeldbochten met op de achtergrond de Rifugio Scarfiotti juni '05 Drie moto's voor een sneeuwblokkade op het einde van Pian dei Morti
juni '03 Aan de voet van de tweede groep haarspeldbochten. Op het einde van de fantastische hoogvallei Ja, op die flank loopt een weggetje ! Als je de rode stip ziet, weet je waar die laatste bochten liggen. De rode stip is een auto! 5 augustus 2013, de laatste bochten zijn nog niet sneeuwvrij!

De top, 3050 meter. Een ruïne van een skistation

Uiteindelijk rijd ik om half 9 's morgens het beeld binnen dat in mijn geheugen gebrand staat uit de Denzel Alpengids en enkele site’s. Ik bevind me hier op de respectabele hoogte van 3050 meter. Hier staat de ruïne van de Rifuggio d’Ambin. Een skicomplex dat in de jaren zestig vernield werd door een lawine. Ook hier nam de natuur terug wat de mens zich dacht te kunnen toe eigenen.

Kort nadien komt ook de Ford Focus boven, zij het dan met een beschadigde voorspoiler. Ik geniet een uur lang van het adembenemende landschap en prijs mezelf gelukkig dat ik hier zo vroeg ben. Later op de dag zullen waarschijnlijk meerdere 4 X 4 dagtoeristen hier toekomen. Sommige plekken komen best tot hun recht in absolute stilte.
Ik zag deze ruïne slechts één maal. In 2006 was ze weg

aug '02, bijna boven aug '02 Eén van de hoogtepunten van mijn motocarrière!!! 3050 meter aug'02 ondertussen is de ruïne afgebroken, het plateau afgesloten en de meertje veel kleiner... zaterdag 17 augustus 2002 Pointe Sommeiller 3050 m.

De afdaling

Ook bij deze afdaling zal ik mijn achterrem niet gebruiken. Dit terwijl de achterrem het veiligste instrument is om een onverharde helling af te komen. nvdr '14 Hier ben ik kort nadien wel van afgestapt. Mits dosering is de voorrem het effectiefste!! Ik houd de snelheid wel erg laag, zodoende kan ik nog meer genieten van het prachtige natuurspektakel. Zo deed ik 30 minuten over een afdaling van 7 kilometer.

De moedige wielertoeristen die je op elke col tegenkomt zijn al aan hun beklimming begonnen. Eén van hen is behoorlijk teleurgesteld als ik hem antwoord dat het nog 12 Km is tot de top. Tja zelfs gemotoriseerd lijkt het een eindeloze beklimming, o.a. omdat het wegverloop en de omgeving regelmatig drastisch veranderen. Maar het geheel is fantastisch. Aan de Rif. Scarfiotti staan de jeepers al in grote aantallen. Voor hen eerst een ontbijt.
Wanneer ik in de verte de picknickweide zie blijkt dat mijn tent omsingeld is door 50 koeien. Dit is niet geheel onverwacht natuurlijk. Ik moet machteloos toekijken en hopen dat er geen enkele viervoeter door mijn tentje stapt …

Als ik bij de tent stop is ze gelukkig nog intact. Na een gemoedelijk babbeltje met de boer rijd ik kort na 11 uur voldaan terug de beschaving in. In gedachte pas ik heel trots mijn persoonlijk, gemotoriseerd hoogterecord aan. S

Dit is de laatste flank, hiertegen liggen de laatste haarspeldbochten aug '02 Dit beeld hoop ik nooit te vergeten. In de verte de haarspeldbocht tussen de twee hoogplateaus 'begin augustus 13 Met Jelle achterop, tot net onder de laatste haarspeldbochten juni '03 Is there life on Mars?
Halverwege de afdaling van de bovenste haarspeldbochten, op een grauwe grijze flank '06 Bovenste haarspeldbochten met hindernissen Joepie m'n tent staat er nog en is nog heel Pt Sommeiller, ne klassieker op het bruggeske. Ik stopte hier enkel die eerste keer in 2002

2006 even snel naar boven

In 2006 beslisten Hans, Chris en ik om nog even snel de Pointe Sommeiller te doen. We hadden die dag al een mooie flinke piste en wat afstand afgelegd. Maar nog "efkes rap een Sommeillerke doen" bracht het kind in ons boven. Zonder veel moeite ;-)
Chris en ik reden vast in één van de allerlaatste bochten. Hans reed zijn 80 G/S tot op de top. Te voet gingen we met z'n drieën nog wat hoger.
Uiteindelijk stonden we na acht uur 's avonds nog op de top. Not the best of choices. Chris vertrok als eerste naar de beschaving. Hans en ik namen nog enkele foto's Halverwege de afdaling zagen we Chris' achterlicht (echt) ver weg door de schemering hobbelen. Het moment waarop we beseften dat er nu echt niets fout mag lopen...

'06 Chris op een hachelijke passage... '06 Late avonduitstap, gestrand in het zicht van de top '06 Late uitstap, afdaling in schemerlicht
'06 één van de bochten in de laatste groep haarspeldbochten Hoe groot zijn die stenen Michel? Veilig beneden, of toch bijna... te voet over de 3000 meter

Lees verder : Franse hoogtepunten deel 3 Forte Jafferau

Who is Big Mike? Een kleine toelichting over mezelf.
Sitemap Reisroute door m'n site.
Nieuws Laatste aanpassing: voorjaar 2019
Copyright Big Mike Belgium : Gebruik van foto's of het plaatsen van een link naar deze site; enkel na schriftelijke toestemming !