Bergverhaal Nr. 8
In 2017 wou ik nog eens twee weken alleen op reis. Uiteindelijk was ik maar 2 dagen alleen. Ik had teveel vrienden verteld van m'n reisplannen en had dus medereizigers. Goed volk ;-)
Tussen twee bezoeken was ik dus toch even twee dagen alleen op stap. Met bagage. In de buurt van Ventimiglia.
Op de kaart had ik een mooi weggetje gevonden en genoot van het uitzicht, de rust en het grove wegdek. Mentaal is het dan even opnieuw je veiligheidsreferenties instellen. Wat je in gezelschap durft en kan, is daarom niet verantwoord als je er alleen voor staat.
Ik besliste dat het verantwoord was om verder te rijden. Na enkele kilometers veranderde de weg echter in een pad van 50 cm breedte. Einde van de rit, pauze nemen, fototjes nemen en terugrijden.
Als ik de foto terug bekijk op m'n toestel merk ik tot mijn verbazing dat ik één koffer mankeer....
Plots bedenk je je dan vanalles. "Welke bagage zit er in die verloren koffer?" Ik moet toch terugrijden dus de kans bestaat dat ik de koffer terugvind. "Zal ik de koffer terugvinden naast de weg in de struiken?" "Of misschien wel enkele tientallen meters lager???" "Als ik na één, twee of drie kilometer nog geen koffer heb teruggevonden moet ik dan terugdraaien? En deze brute weg nog eens rijden? "
De terugrit gebeurt traag en geconcentreerd. Geconcentreerd op het wegdek, op de zijkant van de weg en ook dieper in de vallei. Ondertussen spookt het door m'n hoofd of ik er al voorbij ben gereden??
Ik weet niet meer na hoeveel tijd, maar plots zie ik in de verte mijn koffer. Mooi in het midden van de weg. Eind goed al goed.
Who is Big Mike? | Een kleine toelichting over mezelf. |
Sitemap | Reisroute door m'n site. |
Nieuws | Update zomer 2024 |
Copyright Big Mike Belgium : Gebruik van foto's of het plaatsen van een link naar deze site; enkel na schriftelijke toestemming ! |