Passionele lessen. Deel 2

DANKUWELZEERBELEEFD ZUSTERLIEF

De volgende tank waar ik mijn edele delen achter nestelde was van kunststof . Italiaanse kunststof op een Oostenrijkse motorfiets . Eveneens 4-takt en luchtgekoeld. Inderdaad een KTM 500 GS.
Met deze fiets ging ik net voor m’n legerdienst (mei ’86) een week op afzondering in de Ardennen.Daar stond ik na een rustig weggetje plots middenin een steengroeve! Indrukwekkend.Vooral ook de stilte! Stilte ??? Op een normale werkdag? Heeft iedereen misschien het terrein verlaten in verband met een volgende ontploffing? Twee seconden later koos ik het hazepad. Nee, geen knal gehoord tijdens mijn aftocht.

>

Na wederom 2 jaar verder studeren in motorologie deed ik deze machine weg. Onder andere omdat de uitgaande as van de versnellingsbak ooit het carter had opengewerkt. Niet leuk. Magnesiumcarter laten lassen en fietsje verkocht in’87. Ondertussen was m’n werkgever ook verhuisd en werd de woon-werk-afstand 60 km per dag, niets voor een enduro-fiets.

Komt iedere 4-seizoenen-rijder uiteindelijk toch op een BMW terecht ??? Ik dus wel. Het werd een R100RT, bouwjaar ’77 particulier gekocht voor 70.000 BFR (1750€). Wederom eerst geleend van m’n zus om later terug te betalen.
Bedankt Andrée ! Zus heeft zo 4 moto’s “gehad” !!!

Twee weken na aankoop ambitieus vertrokken, “ want ik had toch al 5 jaar ervaring ”, voor een week Ardêche met de vriendin achterop. September ’87. Vrijdagavond om 8 uur nog vertrokken want met deze “super-reis-machine “ging ik zonder problemen nog een heel eind fietsen die avond en /of nacht ...
De snelweg naar Luxemburg was nog niet voltooid, dus ging het vanaf Namen binnendoor over de N 4. Daar leerde ik dat een donker vizier op ‘n enduro best wel cool is , maar ‘s nachts op een toermachine is zulks alleen onpraktisch .
Verder bleek dat een toermachine van 1000 cc en 230 kg behoorlijk anders reageerde dan een endurofietsje van 130 kg. Ondanks m’n 5 jaar ervaring had ik het gevoel dat ik opnieuw moest leren rijden.

WEER WAT GELEERD

Vier weken later stond de RT spijtig genoeg reeds bij de dealer ...
Handige Michel had tijdens (!) een tapbeurt in het jeugdhuis even olie + filter gewisseld. Foutje ... De dealer had me niet spontaan een nieuwe pakking meegegeven en de oude ging er slechts met wat gewriemel tussen. Niet goed genoeg dus. De volgende morgen stond ik met een vastgelopen blok langs de kant van de snelweg!
Oefening in positief denken : “Een afrit nemen met een achterband vol olie had een fatale aanslag kunnen zijn op m’n geluk saldo !!!“.
Moraal : “Liever een vastloper op het rechte eind dan een eind in de vangrail“.
Sssluwe dealer doet ‘n voorstel : “wrak” bij hem achterlaten, reparatiekosten op tafel leggen en buitenrijden met een net gereviseerde RT, model ’79. Uitgerust met koffers, valbeugels en Koni’s. Welkome en praktische extra’s die op mijn RT niet opzaten.
Spijtig genoeg blijkt achteraf dat de “volledige revisie” alleen op een vervangen kilometerteller slaat. Een tellerstand van 3000 km wil nog niet zeggen dat de motor 3000 km geleden volledig gereviseerd is!
Naïeve koper en linke dealer = problems!
Ook op dat gebied leer je slechts met scha en schande. Na één jaar groeiend wantrouwen verander ik van dealer. Eén jaar te laat zal blijken.

Ondanks een “afgeleefd” blok hield de BMW het 3 jaar en 60.000 km uit en was ondertussen een zeer fijne en trouwe metgezel. Fantastisch om nooit een ketting te moeten smeren of aan te spannen. Perfekte bescherming tegen ongure klimaten, drie winters doorgereden ook bij min 10 ° C. Vlot te besturen dankzij het lage zwaartepunt.
Alleen jammer van die zakdoek-in-de-wind-remmen. Alhoewel ik dat pas later besefte. Na 2 enduro’s had ik geen idee dat een baanmachine véééééééél beter kon remmen dan mijn trouwe BMW! Een CBR-vriend had mijn (gebrek aan) remvermogen hartelijk uitgelachen. Maar dat was alleen maar Japans chauvinisme tegenover mijn BMW chauvinisme, dacht ik ...
Niet dus. Old BMW breaks suck ! ! !

PASSEN EN PASSIE

Met deze RT ging ik ook naar Corsica: GIGAKORTE BOCHTEN, verkeersborden met kogelgaten, slecht wegdek, ravijnen met uitgebrande autowrakken. Maar ook mooie natuur, gezelligheid in Bonifacio en privé-stranden.
De terugreis vanuit Nice (1300 km) haspelden we af in 14 uurtjes. Gemiddeld 92 km/Hr is best mooi voor ’n oudere fiets op zo’n afstand.

Met deze fiets volgde ik ook m’n eerste cursus passen-rijden ; nog steeds als autodidactische motorrijder. Begin oktober(!) ’89 op 4 dagen heen en weer naar Oostenrijk : 2700 km! Blijkt dat het daar in oktober ook reeds om 17 Hr donker wordt! Verrassing.
’s Middags was de keuze tussen Jaufen & Timmelsjoch, en anderzijds een Brennerpas snel genomen.Eén blik op de kaart was voldoende. BOCHTEN !!! GAGAGAGAGAAAAAAAAAA (lees : PASSIE)
Jammer dat ik slechts bij valavond op de Timmelsjoch-pashoogte van 2474 m stond en in volstrekte duisternis nog 20 km moest afdalen richting Sölden.
Best wel angsten doorstaan. Het smeltwater dat overdag door de bochten stroomt blijft zonder zonlicht niet lang vloeibaar op deze hoogtes! Ik heb niet willen ervaren hoe glad het wel was. Met heel veel liefde alle bochten overwonnen. Spookbeelden van een onschuldige schuiver met catastrofale gevolgen gierden door m’n helm. In de gracht. Been gebroken. Of geplet onder 230 Kg Duits staal?
Ook geen andere weggebruiker te bespeuren; wie zou het in z’n hoofd halen??? Om 19 Hr was ik heel opgelucht terug in de beschaving te vertoeven. Iets later stond ik aan het hotel waar de bazin me zelfs niet meer had verwacht, zo laat! Zij verklaarde me ‘s morgens al voor gek toen ik 10 cm sneeuw van de motor moest ruimen alvorens te kunnen vertrekken !!!

KOKOSMATRAS

Na drie jaar BMW werd overgegaan tot de aanschaf van ... een huis !!!
De RT had geen ruime levensverwachting meer en werd achtergelaten bij een occassie-dealer. Particulier wou ik hem niet verkopen. We schrijven 1990. Een huis heeft geen wielen, zelfs geen 2 en brengt dus geen geluk. Toch zeker geen motorgeluk. De vriendin en ik gingen uit elkaar en ik ging een week op afzondering.
Waarmee ga jij dan wel op vakantie, Michel ???
Wel op een BMW K75S, gehuurd bij m’n nieuwe en sympathieke dealer, Raf’s Motor Shop. Een week deftig bochten-vreten.
Het was de laatste week van juni, ideaal moment om naar de Alpen te rijden. De meeste passie, euh passen, zijn theoretisch al open. En touringcars en familie’s Doorzon met Kadett-camping-car-combinaties zijn gelukkig nog niet op pad !!!
Toen werd er bij BMW nog verhuurd zonder kilometerbeperking dus hoe meer kilometers ik reed , hoe relatief goedkoper de huurprijs werd. Logisch toch !!! Op vijf en een halve dag zette ik 3702 km op de teller.
Ik doorkruiste heel de Alpen, van het Oostenrijkse Kühtai tot aan de Zuid-Franse Gorges du Verdon. Ik vertrok de eerste dag om half 2 ‘s middags en arriveerde pas om 1 uur ‘s nachts in Kühtai.
Na 4 uur regen en anderhalf uur sneeuw stond ik droog doch onderkoeld op 2000 meter hoogte voor enkele gesloten hotels. In die omstandigheden m’n tent nog opzetten leek me niet leuk; van een aangename nachtrust leek ik nog ver verwijderd .
Uiteindelijk sliep ik in een inkomsthal op een kokos deurmat. Best warm. Mijn verslag stond in Motoren & Toerisme van februari 1992, Hannibal leeft.
Link volgt of staat reeds elders.

Lees verder : Passionele lessen deel 3

Who is Big Mike?	Een kleine toelichting over mezelf.
Sitemap	Reisroute door m'n site.
Nieuws	Laatste aanpassing: voorjaar 2019
	Copyright Big Mike Belgium : Gebruik van foto's of het plaatsen van een link naar deze site; enkel na schriftelijke toestemming !